ماموپلاستی معمولاً به عنوان کاهش یا بزرگ کردن حجم سینه‌ها شناخته می‌شود و برای افرادی مناسب است که می‌خواهند حجم سینه‌هایشان را تغییر دهند. در مقابل، ماستوپکسی به عنوان عمل بالا کشیدن سینه‌ها شناخته می‌شود و هدف آن رفع افتادگی و بازگرداندن شکل طبیعی سینه‌هاست. به عنوان مثال، در برخی موارد افرادی که به دنبال افزایش حجم و بهبود فرم سینه‌های خود هستند، ممکن است عمل پروتز سینه را انتخاب کنند، در حالی که کسانی که به دنبال بالا کشیدن و اصلاح افتادگی سینه‌ها هستند، ماستوپکسی را ترجیح می‌دهند.
تعریف ماموپلاستی و ماستوپکسی
ماموپلاستی و ماستوپکسی هر دو روش جراحی زیبایی سینه هستند که با اهداف متفاوتی انجام می‌شوند. ماموپلاستی به تغییر اندازه و حجم سینه اشاره دارد و شامل دو نوع افزایش و کاهش حجم است؛ این روش برای افرادی مناسب است که می‌خواهند سایز سینه‌های خود را تغییر دهند. در مقابل، ماستوپکسی که به لیفت سینه نیز شناخته می‌شود، به بالا بردن و اصلاح افتادگی سینه‌ها بدون تغییر در حجم اصلی آن‌ها می‌پردازد. این روش برای افرادی مناسب است که به دنبال بازگرداندن فرم طبیعی سینه‌های خود و رفع افتادگی هستند.
اصلی ترین تفاوت ماموپلاستی و ماستوپکسی
اصلی‌ترین تفاوت ماموپلاستی و ماستوپکسی در اهداف و نتایج نهایی آن‌هاست. ماموپلاستی به تغییر حجم سینه می‌پردازد و شامل دو نوع اصلی است: افزایش حجم با استفاده از پروتز سینه و کاهش حجم با برداشتن بافت اضافی. این روش برای افرادی که از سایز سینه‌های خود ناراضی هستند و قصد دارند آن‌ها را بزرگ‌تر یا کوچک‌تر کنند، مناسب است. به عنوان مثال، افرادی که به دنبال افزایش حجم هستند، معمولاً عمل پروتز سینه را انتخاب می‌کنند که شامل قرار دادن ایمپلنت برای دستیابی به اندازه دلخواه است.
در مقابل، ماستوپکسی یا لیفت سینه، تمرکز اصلی خود را بر روی بالا کشیدن و فرم‌دهی به سینه‌های افتاده قرار می‌دهد، بدون آنکه تغییر قابل‌توجهی در حجم ایجاد کند. این روش بیشتر برای افرادی مناسب است که به علت افزایش سن، تغییرات وزنی، بارداری یا شیردهی دچار افتادگی سینه شده‌اند و به دنبال بازگرداندن فرم طبیعی و جوان‌تر سینه‌های خود هستند.
به طور کلی، ماموپلاستی بر تغییر حجم سینه‌ها و ماستوپکسی بر اصلاح افتادگی آن‌ها تمرکز دارد. برخی افراد ممکن است برای دستیابی به نتایج ایده‌آل، ترکیبی از این دو روش را انجام دهند، به ویژه اگر به دنبال افزایش حجم همراه با رفع افتادگی باشند.
مقایسه اهداف جراحی ماموپلاستی و ماستوپکسی
هدف اصلی ماموپلاستی تغییر حجم سینه‌هاست؛ این جراحی می‌تواند برای افزایش اندازه سینه‌ها (ماموپلاستی افزایشی) یا کاهش حجم آن‌ها (ماموپلاستی کاهشی) انجام شود. ماموپلاستی افزایشی، با استفاده از ایمپلنت، به افرادی کمک می‌کند که به دلیل ژنتیک، کاهش وزن، بارداری یا شیردهی حجم سینه کمی دارند. ماموپلاستی کاهشی نیز مناسب کسانی است که از بزرگی سینه‌ها و مشکلات جسمانی ناشی از آن مانند درد گردن یا شانه رنج می‌برند.
در مقابل، ماستوپکسی به لیفت یا بالا بردن سینه‌ها می‌پردازد و هدف اصلی آن اصلاح افتادگی سینه است. ماستوپکسی بیشتر برای کسانی مناسب است که به دلیل افزایش سن، کاهش وزن یا تغییرات بعد از بارداری و شیردهی دچار افتادگی سینه شده‌اند و تمایل دارند سینه‌هایشان شکل، استحکام و موقعیت بالاتری داشته باشد. برخلاف ماموپلاستی، این روش حجم سینه را تغییر نمی‌دهد، بلکه با جابه‌جایی و سفت کردن بافت‌ها، ظاهری سفت‌تر و جوان‌تر به سینه می‌دهد.
به طور کلی، ماموپلاستی بیشتر برای تغییر حجم و اندازه سینه‌ها به کار می‌رود، در حالی که ماستوپکسی بر بهبود شکل و موقعیت تمرکز دارد. این دو جراحی می‌توانند به صورت ترکیبی نیز انجام شوند، به‌خصوص برای افرادی که نیاز به افزایش حجم سینه‌ها و رفع افتادگی همزمان دارند. ترکیب این دو روش باعث می‌شود سینه‌ها هم حجیم‌تر و هم سفت‌تر شوند و به فرم ایده‌آلی برسند.
مقایسه شکل سینه ها بعد از ماموپلاستی و ماستوپکسی
پس از جراحی ماموپلاستی، شکل سینه‌ها بسته به نوع عمل (افزایشی یا کاهشی) به طرز قابل توجهی تغییر می‌کند. در ماموپلاستی افزایشی، با قرار دادن ایمپلنت‌ها، سینه‌ها به حجمی بزرگ‌تر و قوی‌تر دست می‌یابند، که ممکن است به زیبایی طبیعی آن‌ها افزوده شود. در صورتی که ماموپلاستی کاهشی انجام شود، با برداشتن بافت اضافی سینه، شکل سینه‌ها به حالت متناسب‌تری تغییر می‌کند و مشکلاتی مانند افتادگی یا عدم تقارن کاهش می‌یابد. به‌طور کلی، ماموپلاستی می‌تواند سینه‌ها را به فرم دلخواه و اندازه ایده‌آل نزدیک‌تر کند.
از سوی دیگر، ماستوپکسی بر بهبود شکل و استحکام سینه‌ها تمرکز دارد و عمدتاً برای رفع افتادگی سینه‌ها انجام می‌شود. در این روش، بافت‌های سینه به سمت بالا جابه‌جا می‌شوند و پوست اضافی حذف می‌شود، که منجر به ظاهری سفت‌تر و جوان‌تر برای سینه‌ها می‌گردد. با این حال، حجم سینه‌ها در این روش تغییر نمی‌کند و به همین دلیل، شکل نهایی سینه‌ها ممکن است نسبت به ماموپلاستی متفاوت باشد. در نهایت، در حالی که ماموپلاستی می‌تواند اندازه و حجم سینه‌ها را بهبود بخشد، ماستوپکسی بیشتر بر جوانسازی و افزایش استحکام سینه‌ها متمرکز است.
تفاوت ماموپلاستی و ماستوپکسی در نحوه جراحی ( تکنیک های برش و مراحل جراحی)
ماموپلاستی و ماستوپکسی هر دو جراحی سینه هستند که از تکنیک‌های برش متفاوتی استفاده می‌کنند و مراحل جراحی آن‌ها نیز با یکدیگر متفاوت است. هرچند که در برخی موارد این دو جراحی به صورت ترکیبی انجام می‌شوند، اما به دلیل تفاوت در اهداف و تکنیک‌ها، هر یک مراحل خاص خود را دارد. در ادامه به بررسی دقیق تفاوت‌های نحوه جراحی، تکنیک‌های برش و مراحل هر کدام می‌پردازیم.
تکنیک‌های برش در ماموپلاستی
در ماموپلاستی، نوع و موقعیت برش‌ها به هدف جراحی (افزایش یا کاهش حجم سینه) بستگی دارد:
- ماموپلاستی افزایشی: این جراحی برای بزرگ کردن سینه‌ها با استفاده از ایمپلنت‌ها انجام می‌شود. برش‌ها معمولاً در نواحی مخفی مانند خط زیر سینه (برش زیرپستانی)، در اطراف هاله سینه (برش پری‌آرئولار)، یا در ناحیه زیر بغل زده می‌شوند. سپس ایمپلنت‌ها زیر بافت سینه یا زیر عضله پکتورالیس قرار داده می‌شوند تا حجم سینه افزایش یابد. پزشک با توجه به نیازهای بیمار و نوع ایمپلنت، بهترین مکان برای برش و قرار دادن ایمپلنت را انتخاب می‌کند.
- ماموپلاستی کاهشی: در این روش، هدف کاهش حجم سینه‌هاست که اغلب به دلیل مشکلات جسمانی و ناراحتی‌های ناشی از بزرگی سینه انجام می‌شود. برش‌ها در این جراحی معمولاً به شکل لنگری یا T معکوس هستند که از ناحیه دور هاله سینه به سمت پایین و در طول خط زیر سینه امتداد می‌یابند. از طریق این برش‌ها، بافت اضافی سینه برداشته می‌شود و سینه‌ها به اندازه و فرم متناسبی شکل داده می‌شوند. این تکنیک همچنین ممکن است شامل جابه‌جایی و کوچک کردن هاله سینه باشد تا با شکل جدید سینه هماهنگ باشد.
تکنیک‌های برش در ماستوپکسی
ماستوپکسی یا لیفت سینه بر سفت کردن و بالا بردن سینه‌ها تمرکز دارد و برای رفع افتادگی سینه به کار می‌رود. نوع برش در ماستوپکسی بسته به میزان افتادگی و حجم بافت موجود متفاوت است و ممکن است شامل یکی از برش‌های زیر باشد:
- برش دور هاله سینه (پری‌آرئولار): در موارد افتادگی کم، این روش که به “لیفت دایره‌ای” نیز شناخته می‌شود، تنها برشی دور هاله سینه ایجاد می‌کند. این تکنیک اغلب برای افرادی مناسب است که افتادگی خفیفی دارند و نیازی به تغییر گسترده در بافت‌های داخلی ندارند.
- برش آبنبات چوبی یا لنگر: در مواردی که افتادگی شدیدتر است، برش‌های بزرگ‌تری مانند برش عمودی یا برش T معکوس (مانند ماموپلاستی کاهشی) استفاده می‌شود. این تکنیک به جراح امکان می‌دهد که بافت‌های داخلی را به سمت بالا کشیده، پوست اضافی را برداشته و سینه‌ها را سفت کند. همچنین ممکن است در ماستوپکسی هاله سینه کوچک‌تر شده و به موقعیت بالاتری منتقل شود تا با فرم جدید سینه‌ها همخوانی داشته باشد.
مراحل جراحی ماموپلاستی و ماستوپکسی
در ماموپلاستی افزایشی، مراحل جراحی با ایجاد برش و قرار دادن ایمپلنت شروع می‌شود. ایمپلنت‌ها معمولاً در جیب‌های ایجادشده در زیر بافت سینه یا عضله قرار داده می‌شوند. سپس برش‌ها بسته شده و محل برش‌ها برای حداقل کردن جای زخم به دقت بخیه زده می‌شوند. در ماموپلاستی کاهشی، پس از برش، بافت‌های اضافی سینه و چربی برداشته می‌شود و بافت‌های باقی‌مانده بازسازی می‌شوند تا حجم کمتری داشته و با فرم جدید همخوانی داشته باشد.
در ماستوپکسی، پس از ایجاد برش‌ها، جراح بافت‌های سینه را بالا برده و پوست اضافی را حذف می‌کند. سپس بافت‌های داخلی سینه را بازسازی می‌کند تا شکل سفت‌تر و موقعیت بالاتری ایجاد شود. در صورت نیاز، هاله سینه نیز به بالا منتقل شده و به تناسب فرم جدید کوچک‌تر می‌شود.
به طور خلاصه، در حالی که ماموپلاستی بر تغییر حجم سینه تمرکز دارد و از تکنیک‌های برش متفاوتی برای افزایش یا کاهش حجم استفاده می‌کند، ماستوپکسی تنها بر بالا بردن و سفت کردن سینه‌ها تمرکز دارد و با تکنیک‌های برش متناسب با افتادگی، شکل و فرم طبیعی سینه را بهبود می‌بخشد.
تفاوت ماموپلاستی و ماستوپکسی در دوران نقاهت
تفاوت ماموپلاستی و ماستوپکسی در دوران نقاهت عمدتاً به نوع جراحی و میزان تغییری که بر روی سینه‌ها اعمال شده، مربوط می‌شود. در ماموپلاستی افزایشی، به دلیل قرار دادن ایمپلنت، بیماران معمولاً تورم، درد و محدودیت حرکتی بیشتری در چند روز اول تجربه می‌کنند و نیاز به مراقبت خاصی برای جلوگیری از جابه‌جایی ایمپلنت‌ها دارند. در ماموپلاستی کاهشی نیز به دلیل برداشتن بافت اضافی، بیماران باید بیشتر استراحت کنند و از بلند کردن اجسام سنگین خودداری نمایند. به‌طور کلی دوران نقاهت ماموپلاستی ممکن است 4 تا 6 هفته طول بکشد و در این مدت، بیماران باید از سینه‌بندهای حمایتی استفاده کنند.
در ماستوپکسی، دوران نقاهت اغلب کوتاه‌تر و درد کمتری دارد، زیرا در این روش تغییر حجم سینه انجام نمی‌شود و بیشتر بر لیفت و سفت کردن تمرکز دارد. بیماران ممکن است تا چند روز احساس سفتی و ناراحتی داشته باشند، اما معمولاً پس از 2 تا 4 هفته می‌توانند به فعالیت‌های روزمره بازگردند. مراقبت‌هایی همچون استفاده از کرم‌های مخصوص برای بهبود جای زخم و پرهیز از فعالیت‌های شدید برای بهبود نتایج و کاهش ریسک عوارض توصیه می‌شود.
در هر دو جراحی، توجه به توصیه‌های پزشک و مراقبت‌های ویژه در دوران نقاهت اهمیت بالایی دارد. همچنین لازم به ذکر است که عمل سینه مردان نیز مشابه این دو جراحی، دوره نقاهت و مراقبت‌های مخصوص به خود را دارد، هرچند که مراحل و روش‌های درمانی در آن متفاوت است و با اهداف دیگری مانند کاهش بافت اضافی در سینه مردان انجام می‌شود.
تفاوت ماموپلاستی و ماستوپکسی در ماندگاری
تفاوت ماموپلاستی و ماستوپکسی در ماندگاری نتایج به عوامل مختلفی از جمله نوع جراحی، وضعیت بدن فرد و شیوه زندگی او بستگی دارد. در ماموپلاستی افزایشی که برای افزایش حجم سینه‌ها انجام می‌شود، ماندگاری نتایج وابسته به عمر ایمپلنت‌ها است. ایمپلنت‌ها معمولاً بین 10 تا 15 سال دوام دارند، اما ممکن است در طی زمان نیاز به تعویض داشته باشند. در ماموپلاستی کاهشی، نتایج دائمی‌تر به حساب می‌آیند زیرا بافت اضافی برداشته شده است، اما عواملی مانند افزایش وزن، تغییرات هورمونی یا بارداری می‌توانند تغییراتی در فرم سینه‌ها ایجاد کنند و بر ماندگاری تأثیر بگذارند.
در مقابل، ماستوپکسی که برای لیفت و سفت کردن سینه‌ها انجام می‌شود، نتایجی با ماندگاری طولانی دارد، اما این جراحی نیز تحت تأثیر عواملی مانند افزایش سن، جاذبه زمین و تغییرات بدن در طول زمان قرار می‌گیرد. اگرچه لیفت سینه‌ها به ظاهر آن‌ها شکل جوان‌تر و مستحکم‌تری می‌دهد، اما افتادگی طبیعی ممکن است به مرور بازگردد، به ویژه در صورت تغییرات وزنی یا بارداری. رعایت سبک زندگی سالم و استفاده از سینه‌بندهای حمایتی می‌تواند ماندگاری نتایج ماستوپکسی را افزایش دهد.
ماموپلاستی بهتر است یا ماستوپکسی
انتخاب بین ماموپلاستی و ماستوپکسی باید با مشورت پزشک متخصص انجام شود، زیرا این دو عمل اهداف و نتایج متفاوتی دارند. ماستوپکسی برای افرادی مناسب است که مشکل افتادگی سینه دارند و به دنبال بهبود شکل و موقعیت سینه‌ها هستند، بدون اینکه بخواهند تغییری در حجم آن‌ها ایجاد کنند. این روش بیشتر بر لیفت و سفت کردن تمرکز دارد.
از سوی دیگر، ماموپلاستی به کاهش یا افزایش حجم سینه‌ها می‌پردازد و برای افرادی مناسب است که به دلیل بزرگی یا آسیب‌دیدگی سینه‌ها، نیاز به تغییر اندازه یا ساختار سینه دارند. با ارزیابی دقیق وضعیت سینه‌ها و خواسته‌های فرد، پزشک می‌تواند بهترین روش جراحی را برای دستیابی به نتایج مطلوب انتخاب کند.
سخن پایانی
در نهایت، انتخاب بین ماموپلاستی و ماستوپکسی بستگی به نیازها و اهداف زیبایی یا پزشکی هر فرد دارد. هر دو روش می‌توانند نتایج چشمگیری در بهبود ظاهر و اعتماد به نفس فرد ایجاد کنند، اما برای رسیدن به بهترین نتیجه، ارزیابی دقیق و مشورت با یک جراح متخصص ضروری است. با انجام بررسی‌های لازم و انتخاب روش مناسب، می‌توان به نتایجی دست یافت که هم از نظر زیبایی و هم از نظر سلامتی، رضایت‌بخش و ماندگار باشد.
